zrobić ruch

См. также в других словарях:

• zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś …   Słownik frazeologiczny

• krok — m III, D. u, N. krokkiem; lm M. i 1. «ruch wykonywany przy chodzeniu, polegający na uniesieniu i postawieniu nogi, stąpnięcie; długość drogi o jaką przesuwa się idący za każdym stąpnięciem; w lp także: stąpanie, kroczenie, kroki» Krok defiladowy …   Słownik języka polskiego

• siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… …   Słownik języka polskiego

• obrót — m IV, D. obrótrotu, Ms. obrótrocie; lm M. obrótroty 1. «ruch ciała dokoła osi; zwrot (w odniesieniu do osób)» Obrót Ziemi dokoła osi. Obroty śruby silniczka. Zrobić kilka obrotów w tańcu. ∆ mat. Obrót figury «ruch, przy którym punkty figury… …   Słownik języka polskiego

• słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

• bieg — m III, D. u, N. bieggiem; lm M. i 1. «posuwanie się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkimi skokami» Rączy bieg jelenia. Zdyszany od biegu, po biegu. Poganiać konia w biegu. Poderwać żołnierzy do biegu. Zwolnić, przyspieszyć biegu. ∆… …   Słownik języka polskiego

• prędkość — ż V, DCMs. prędkośćści 1. blm rzecz. od prędki a) w zn. 1: Prędkość czyichś kroków. ◊ pot. Zrobić coś z prędkości «zrobić coś nie zamierzonego na skutek pośpiechu, przez pośpiech, w pośpiechu» b) w zn. 2: Zlecenie wykonano z należytą prędkością.… …   Słownik języka polskiego

• uczynić — dk VIa, uczynićnię, uczynićnisz, uczyń, uczynićnił, uczynićniony książk. «wykonać, zrobić, zdziałać coś, dokonać czegoś; popełnić, sprawić, wyrządzić coś» Uczynić ruch ręką. Uczynić wiele dobrego. Uczynić szkodę. Uczynić komuś krzywdę. Uczynić… …   Słownik języka polskiego

• krok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ruch wykonywany przy chodzeniu, polegający na podniesieniu nogi do góry, przesunięciu jej do przodu i postawieniu; długość przebytej w ten… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• interes — 1. Mieć interes do kogoś «chcieć załatwić z kimś jakąś sprawę, rozstrzygnąć jakąś kwestię»: – Miał pan do niego jaki interes? – Niewielki, ale miałem. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. 2. Mieć interes w czymś «być czymś osobiście zainteresowanym,… …   Słownik frazeologiczny

• interes — m IV, D. u, Ms. interessie; lm M. y 1. «sprawa; omówienie sprawy» Pilny, ważny interes. Załatwić, mieć do załatwienia jakiś interes. Nie wtrącaj się, nie twój interes! ◊ pot. Ładny interes «wyrażenie emocjonalne używane wtedy, kiedy coś się nam… …   Słownik języka polskiego